Plastic
Het wekt interesse op bij een trouwe schelpjesjager. Van jongs af aan raap ik wat ik bijzonder vind en neem het mee naar huis. Met het strand op loopafstand en vele vakanties met mediteraanse zonnetjes wordt dat een gewoonte. Soms is het schelpje al kapot voordat ik thuis ben en soms vind ik het weken later in een jasje. Mocht het geen goede bestemming krijgen in huis, dan heeft het waarschijnlijk zijn kracht al verloren. Simpelweg omdat het hier niet thuis hoort.
Het kan ook juist mooier worden mits je het koestert op een bijzondere plekje. Zo is het voor mij ook met plastic, het hoort niet thuis op het strand en is een onbewust menselijke creatie geworden. Een creatie waar ik zelf van wil maken, een interessante combinatie.
Het vinden van zoiets geeft me echt blijdschap en maakt me weer een verwonderd kind.
De inspiratie voor kunststof in sieraden kwam tijdens een vakantie in Zuid-Afrika. Op Kaap de goede hoop wandelden we over een magisch strand dat Platboom Beach heet. De plasticbrokken die ik daar als ware schatten tussen het witte zand vond gaven mij een gevoel van verrukking (absurd mooi kleurcontrast) en van verafschuwing. (waarom zoveel!)
Hierdoor kreeg plastic, in het wild, voor het eerst in mijn leven een verbinding met schoonheid. Een nieuw soort schoonheid. Prachtige lichte maar sprekende kleuren, gebleekt en gemarmerd door de zon en gehavend door de kracht van de zee. Die tevergeefs probeert af te breken wat niet van haar is. Ondefinieerbaar wat het geweest is en waar het precies vandaan komt.
Plastic is een weerzinwekkend materiaal waar we in een relatief korte periode, zo’n honderd jaar, al niet meer zonder kunnen. Een ware plasticrevolutie hebben we doorstaan. Vandaag de dag gaan we er steeds wijzer mee om. Maar in mijn optiek nog lang niet wijs genoeg. Misschien is het ook de manier hoe we ernaar kijken wat ons gebruik zo vervuilend maakt.
Plastic hebben wij, mensen, helemaal zelf gemaakt uit aardolie en we doen er geweldige dingen mee. De duistere kant van plastic zijn we zelf en gaat over ons gebruik. Kopen en weer weggooien is vervuilend. Probeer dus wat je koopt lang te gebruiken.
Mijn favoriete lamp is uit plastic gemaakt en de schaaltjes waar de kinderen havermout uit eten ook. Gebruik wat je hebt. Hier probeer ik de focus op te leggen in mijn leven. Het lukt lang niet altijd, en zeker niet zo goed. Als we er maar bewust van zijn dat het alsmaar consumeren en eenmalig gebruik ervan zijn sporen nalaat. Dat kan anders.
Plastic vinden in de schepping heb ik nooit goed kunnen verdragen tot die dag aan de Kaap.
Ik bedacht een samenspel van plastic als edelsteen in of achter een (raam)werkje van goud of zilver.
Ik maak er graag iets waardevols van. Een sieraad waar we dagelijks van genieten. Iets dat we kunnen dragen om een statement te maken. De vrolijke kleurtjes fleuren je op.
Oog voor je omgeving is oog voor het kleine dat juist de moeite waard is.